Reportaż z wystawy zdjęć rzeźb i zdjęć Beksa w towarzystwie zdjęć jego znajomych z młodości, Szlabsa i Lewczyńskiego w Centrum Sztuki Współczesnej, w Pałacu Ujazdowskim w Warszawie. Początek lat 90-tych. Szereg polskich decydentów kulturalnych, propagujących „nowoczesną” sztukę pogardza malarstwem Beksińskiego i odmawia pomocy w wystawianiu jego obrazów. Natomiast ubrdali oni sobie, że pierwsze prace Mistrza, zdjęcia i rzeźby z lat 60-70-tych, były „genialne” i nadają się do pokazania. Tak też postąpiło Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie w 1991 roku. Natomiast gdy zaproponowałem dyrektorowi tej instytucji (który chodził w brudnych, ale „nowoczesnych” adidasach) pokazanie obrazów Beksa, odpowiedział mi „Proszę sobie nie robić żadnych nadziei”. Toteż mam gdzieś tę instytucję i urządzam w Warszawie wystawy na własną rękę.