Elegancki dystans zachował tu Pan Piotr Dmochowski. Dotknął Geniuszu, ale ponieważ sam nie był nim naznaczony, spotkał też ciemną stronę tego zjawiska.
Wszem i wobec twierdzę, że gdyby nie Piotr Dmochowski, to sława Beksińskiego dotarłaby co najwyżej do Radomia.
Chciałbym mieć w życiu taką pasję, której poświęciłbym wszystko. Zazdroszczę. Chociaż... po lekturze "Zmagań".. nie zawsze!