Istota malarstwa Beksińskiego moim zdaniem nie polega na wizjonrestwie, wieszczeniu czy przepowiadaniu apokalipsy ale artykułowaniu rozpaczy jaka jest, była i będzie w człowieku. Nie trzeba czekania na przyszlośći i spełnienia pesymistycznych wizji futurologówy, aby być świadkiem rozpaczy. Beksiński nie przewidywał ani nie przepowiadał, ilustrował jedynie ten nienazwany rodzaj strachu, który istnieje w każdym z nas.