Dziennikarka Barbara Dyksińska mówi w TVP o Beksie, prezentując mój album „Beksiński”. Ten album wydałem dzięki dobremu zbiegowi okoliczności. Otóż dzięki Mirabelle Dors, dyrektorce „Salon de figuration critique”, poznałem drukarza w Korei, który chciał się dać poznać we Francji i by to osiągnąć, zaproponował mi stosunkowa niską cenę za wydrukowanie albumu. Ponieważ wówczas spłaciłem już wszystkie długi zaciągnięte dla zorganizowania pierwszej wystawy w galerii „Valmay”, toteż mogłem sobie pozwolić na zaciągnięcie nowej pożyczki w banku, by wydrukować ten album. O ile poważnym błędem było wyprodukowanie filmu „Hommage à Beksiński”, bo nic to renomie Beksa nie przyniosło, o tyle wydanie tego albumu było słusznym posunięciem, które spełniło pokładane w nim nadzieje.